Een nieuwe camera

​

Daar zat ik dan, in 2016, met mijn nieuwe digitale camera. Een mooie instapcamera, maar met zoveel knopjes en mogelijkheden dat ik hem van schrik eerst 2 maanden in de kast heb laten liggen.

Na een tijdje heb ik toch de stoute schoenen aangetrokken en ben gaan fotograferen.

De eerste tijd fotografeerde ik vooral landschappen. Heerlijk vond ik het om buiten te zijn, in weer en wind. Om zoveel moois vast te leggen. Maar ook om te ontspannen. Landschapsfotografie leerde me om stil te staan. Te kijken. Nog meer te kijken. En dan pas, als ik precies wist hoe ik mijn foto wilde maken, de knop in te drukken. Door te kijken ontdekte ik steeds meer schoonheid en diversiteit in de natuur. Mijn verbondenheid met de natuurlijke omgeving groeide.

Het duurde niet lang voordat ik hopeloos, grenzeloos verliefd was op landschapsfotografie. Ik had mijn passie gevonden.

​

Professioneel fotograaf

 

Niet lang daarna heb ik besloten om van mijn passie mijn werk te maken. Niet als landschapsfotograaf, want daar was volgens veel mensen geen droog brood in te verdienen. Nadat ik verschillende soorten fotografie had uitgeprobeerd koos ik mijn “niche”: bouwfotografie. Lekker buiten zijn, in weer en wind. Met je laarzen aan door de blubber banjeren. Processen vastleggen. Ik geniet daarvan.

 

Wat interessant!

​

Daarnaast fotografeerde ik heel veel voor mezelf. Had grotere en kleinere projecten. Ging nog steeds af en toe naar het bos. En vond heel veel onderwerpen leuk en interessant om te fotograferen.

 Te veel….

 Ik merkte dat ik mijn aandacht te veel versnipperde. Ik wilde zoveel, maar kon nergens echt voor gaan. Dat leidde tot stress en frustratie. En tot de vraag:

 Wat is voor mij nu echt de essentie van fotografie?

​

Mijn essentie vinden

 

Die vraag kon ik makkelijk beantwoorden.

De essentie van fotografie is en blijft voor mij de natuur.

Als ik een paar weken niet “naar buiten”ben geweest met mijn camera voel ik me somber en rusteloos.

 

Wanneer ik mijn feed op LinkedIn bekeek werd ik telkens enthousiast wanneer ik bedrijven en mensen zag die de natuur ook een warm hart toedragen. Met projecten die regenwater gebruiken ipv zomaar weg laten sijpelen. Bedrijven die op een natuurpositieve manier landbouw bedrijven. Dan dacht ik steeds vaker “Dát wil ik fotograferen!”

​

Tijdens een vakantie op het mooie Schiermonnikoog vielen de puzzelstukjes op hun plaats: wat als ik nu eens mijn liefde voor natuurfotografie als richtinggevend uitgangspunt zou nemen voor mijn activiteiten? Dan zou ik veel duidelijkere keuzes kunnen maken over waar ik mijn aandacht aan geef. En waar niet. Waar ik echt voor ga. Dat is niet alleen mijn eigen fotografie in de natuur. Nee, ik richt me ook op klanten die bezig zijn met duurzaamheid, biodiversiteit. Kortom, gelijkgestemden die op natuurpositieve manier ondernemen.

​

Met mijn fotografie kan ik bijdragen aan hun succes én aan een betere wereld – voor de natuur!